Het avontuur wacht

Ook ik ging zitten, terwijl ik de speer tussen ons in legde. Ik probeerde uit te leggen hoe ik in Pellucidar terecht was gekomen, en waar ik vandaan kwam, maar het was voor hem onmogelijk om het eigenaardige verhaal te geloven wat ik hem vertelde; net zo onmogelijk als het voor jou als bewoner van de buitenkorst is om te geloven in het bestaan van de binnenwereld. Hij vond het absurd om te bedenken dat er ver onder zijn voeten een andere wereld bestond; een wereld waarin wezens leefden die niet veel verschilden van hemzelf. Hij bulderde van het lachen naarmate hij er meer over nadacht. Maar het was zo. Datgene wat nog nooit binnen het bereik van onze zielige bekrompen wereldervaring is gekomen, kan niet echt zijn – onze beperkte breinen kunnen dat wat niet bestaat volgens de omstandigheden die rondom ons bestaan aan de buitenkant van het minuscule stipje die zijn weg baant tussen de meteorieten van het universum, niet bevatten – het vochtige stipje dat wij met trots Wereld noemen.